Op pad met... Marijn de Vries!
Geplaatst door op donderdag 25 april
In de nieuwe serie Op pad met… gaan we met een liefhebber van mooie routes op pad, kris kras door heel Nederland, op zoek naar de mooiste routes. In de eerste aflevering gaan we op pad met niemand minder dan Marijn de Vries. Marijn is moeder van 2 dochters, oud- profwielrenster, fietsburgermeester van Zwolle, onderneemster, spreker, een graag geziene gast bij Vive le Velo (op tv bij onze zuiderburen), schrijft ze wekelijks een column voor Trouw en kun je haar sinds kort ook horen bij de Stap Op! Podcast samen met Fleur en Peter. En o ja… ze zit ook nog eens graag op de racefiets om een mooie rondje te fietsen.
Het najaarszonnetje schijnt en er staat bijna geen wind. De dagen worden korter en je merkt het ook met fietsen. Het is nog best frist als ik Marijn sta op de wachten aan de oostkant van Zwolle ter hoogte van de Vecht. Vandaag fietsen we één van haar favoriete routes langs de noordgrens van Overijssel.
Als Marijn er is wil ik eerst van haar weten waarom dit één van haar meest geliefde routes is. Het is immers een route waar we relatief veel over smallere en (op mooie dagen) drukkere fietspaden zullen gaan. Marijn vertelt:
“Deze route is zo afwisselend. Langs het Zwartewater, een stukje door rietgebieden van de Weerribben en de Wieden, door het boerenland richting Staphorst. En wat je vanaf daar misschien niet verwacht, is de heide bij Punthorst, die nu nog een beetje paars is. Vanaf IJhorst verandert het uitzicht weer helemaal. Daar fiets je door het dal van de Reest. Oeroud landschap, een heel klein beetje glooiend, en eigenlijk best wel onbekend voor veel fietsers uit Zwolle. Die gaan toch vaak richting de Veluwe. Ik geniet hier altijd enorm van de vergezichten, en de mooie oude boerderijen langs de weg.”
Tijdens het praten zijn we onder de A28 doorgereden en volgen we de loop van de Vecht richting Hasselt. Wat een uitzichten, hier al. Bij het Gemaal Streukelerzijl knijpt Marijn even in de remmen. Nu al pauze, denk ik verschrikt, we hebben pas 9 kilometer gereden. Maar Marijn heeft geen pauze plannen, ze wijst op een bankje dat hier staat. Een bankje met een prachtig uitzicht. Een bankje met een klein naamplaatje erop, met de tekst: Het Anna van der Breggen-bankje Viervoudig winnaar van de Giro. Een klein eerbetoon aan een groot renster die na het WK van dit jaar met pensioen is gegaan. Marijn legt uit:
“Anna won de Giro voor vrouwen voor de vierde keer tijdens de Tour de France van afgelopen jaar. Er was weinig aandacht voor. Het wordt de laatste jaren veel beter hoor, en daar ben ik ook heel blij mee. Maar het verschil met de mannen is gigantisch. Toen Tom Dumoulin de Giro won in 2017, was heel het land roze en was er een enorme huldiging in Maastricht. Begrijp me niet verkeerd: het hoeft echt niet gelijk te zijn. Maar een beetje minder groot verschil zou ik toch wel mooi vinden. Dus heb ik na een column hierover als een soort ludiek protest dit bankje tot het Anna van der Breggen-bankje omgedoopt. Ik weet dat ze, toen ze nog bij haar ouders woonde, regelmatig hier zat als ze met de hond ging wandelen. Het plaatje heb ik er zelf opgeplakt.”
We rijden via het oude centrum van Hasselt in de richting van Staphorst en zetten koers naar IJhorst. We hebben het water achter ons gelaten en rijden nu echt over de open vlakte tussen de weilanden. Gelukkig is het rustig weer, anders had ik echt even in het wiel moeten gaan zitten van Marijn. In de buurt van het Staphorster Bos komen we meer beschutting tegen en rijden richting het Reestdal. Op een mooie dag als dit zien we veel mensen op de fiets. Dat doet mij denken aan het Fietsburgermeesterschap van Marijn. Wat houdt dat eigenlijk in?
“We hebben in Nederland nu zeven fietsburgemeesters. Iedereen richt het ambt een beetje naar eigen inzicht in. Ik wil in Zwolle graag de verbinder zijn als het om fietsen gaat, en de aanjager. Ik denk dat er nog een wereld te winnen valt als het gaat om mensen op de fiets krijgen. Vooralsnog richt ik me vooral op kinderen. Wist je dat een derde van de Nederlandse basisschoolkinderen nooit op de fiets naar school gaat? Dat vind ik schrikbarend. Die kinderen kunnen vaak ook niet of niet goed fietsen. Met projecten op scholen wil ik in Zwolle proberen kinderen (weer) in aanraking met fietsen te brengen, en ze vooral te laten zien en voelen hoe leuk het is. Als we onze kinderen niet meer leren fietsen, is het snel voorbij met onze mooie fietscultuur. Daarnaast vind ik ook dat onze kinderen de vrijheid en zelfstandigheid verdienen die je krijgt door er op de fiets op uit te kunnen trekken.”
Na Balkbrug rijden we langs de Ommerschans over fietspaden waar ik als routebouwer niet echt gelukkig van wordt. Het wordt zo beter, lacht Marijn. En er is geen woord van gelogen. Na Witharen slaan we rechtsaf en slingeren door een prachtig bosrijk gebied. Na het oversteken van de weg tussen Ommen en Dalfsen komen we weer uit bij de Vecht. Vanaf hier rijden we een groot stuk over fietspad parallel – hoewel niet altijd zichtbaar – aan de Vecht. Het is echt optimaal genieten zo mooi. Nederland is echt prachtig. “Maar Spanje ook” zegt Marijn lachend. Ze organiseert jaarlijks fietsreizen naar Girona - Spanje, samen met haar verloofde Frank. Het bedrijf RideAlong heeft een lastige periode achter de rug tijdens de coronacrisis, zoals veel reisorganisatie. Maar het voelt extra goed nu ze weer mogen.
“Als je lang niet met mensen op pad mag, dan vergeet je bijna hoeveel energie je daarvan krijgt. We hebben dat echt gemist in de 1,5 jaar dat we weinig mochten. Het is superfijn om te merken dat mensen ons nog steeds, of zelfs meer, weten te vinden. Het aantal mensen op de fiets is natuurlijk gegroeid tijdens de crisis, dus we hebben altijd wel vertrouwen gehouden dat het goed zou komen met ons bedrijf. Maar nu dat ook daadwerkelijk blijkt, is dat geweldig. We gaan in oktober weer naar Spanje met een groep, en de dertig plekken die we hebben waren binnen no time vol.”
We rijden langs een kleine camping aan de Vecht, sterker nog, we rijden er dwars overheen. Hard rijden kan hier niet en doen we zeker ook niet. We trappen rustig de kilometers weg. Een uitkijktoren over de Vecht laten we links liggen, hoewel ik er stiekem in had willen klimmen. We komen aan in Dalfsen en rijden in de richting van de stuw Vechterweerd. Een stuw waar je als fietser te gast bent en rustig overheen kan rijden. We zijn bijna terug bij Zwolle anders had ik hier zeker even op een bankje gezeten om te genieten. Zo dichtbij de stad, zo mooi.
De laatste 6 kilometer praten Marijn en ik nog even over wat een route goed maakt. We trekken de conclusie dat het afhankelijk is van je rit wens, waar ben je naar op zoek? Deze route ligt gelukkig niet zo ver van mijn huis. Voor de rustigere rondjes heb ik via Marijn een nieuwe prachtige route ontdekt. Nieuwsgierig en deze route zelf fietsen? Check de route Langs de Drentse Grens
Maak gratis een
account aan!
Wachtwoord opnieuw instellen
Vul hieronder je e-mail adres in. Wij sturen je een code toe waarmee je een nieuw wachtwoord kan kiezen.