Geplaatst door Fleur op donderdag 14 november
De winter vind ik prachtig. Helemaal wanneer een koude, blauwe lucht voorzien is van een stralend zonnetje. Niet het meest aanlokkelijke seizoen om te beginnen, maar ook in de winter is het (meestal) geen straf om op de fiets te stappen. Dat het soms ook pittig kan zijn in barre, winterse weersomstandigheden heb ik aan den lijve ondervonden. En ieder ritje met Peter heb ik minimaal één keer gehoord hoe mooi het fietsen wel niet is als het twintig graden is. Deze temperatuur, (zo goed als) windstil en een zonnetje zijn volgens hem het ware summum voor het racefietsen. Kan ik me voorstellen, zeker na deze week. Met de sneeuw en ijzel voel ik me soms net als Bambi op glad ijs als ik op de fiets zit. Deze ervaring is dan ook direct de inspiratie voor deze blog; hoe is het om te fietsen in verschillende (winterse) weersomstandigheden.
wind·stop·per zelfstandig naamwoord • de m • windstoppers
1. dat ene ding wat je nóóit meer vergeet nadat je het één keer hebt gemist.
Met windkracht 5 uit het oosten waai je vierkant van je fiets zonder een goede windstopper. Als ik veel heb gewerkt (binnen) en niet goed het weerbericht heb gecheckt, kan het maar zo zijn dat ik in een te zomers tenue ga fietsen. Koud tot op het bot, ik weet zeker dat ik de windstopper niet snel meer zal vergeten…
Gelukkig hierover ook goed nieuws. Begin je je rondje fietsen tegen de wind in dan ga je met de wind mee naar huis. Heerlijk vooruitzicht is dat!
Onder het mom van “hoe erg kan het zijn” ben ik op een regenachtige dinsdagmiddag op de fiets gestapt. Ik heb hierover maar één conclusie; je moet wel heel gek zijn op fietsen om in een pittige regenbui te gaan! De regen lijkt wel van alle kanten te komen, want spatborden zitten er natuurlijk niet op. Het regende zelfs zo hard dat het dwars door mijn regenjas is gegaan, waardoor ik helemaal doorweekt was. En de grootste struggle was het feit dat ik gewoon weinig zag. Nu was het ook wel een dappere regenbui waar ik doorheen trapte, maar toch. En tegen de regen kan je ook lastig een bril op zetten. Bril met ruitenwissertjes dan maar? Het was in ieder geval wel verfrissend.
En is het eindelijk droog, peddel je zo snel mogelijk achter Peter aan, vergeet hij even te melden dat er nog een verdwaalde waterplas ligt. Ja, ik kende de mop van de duizend spetters al…
Ass saver, wat een uitvinding
Van Marijn heb ik een mooie Ride Along Ass Saver gekregen en dat werkt wel heel goed. Een échte racefiets heeft natuurlijk geen spatborden, daardoor zit je tot boven je nek soms in de modder. Best vervelend wanneer je na het fietsen op de bank ploft en er niet aan hebt gedacht dat je rug wel eens vies kan zijn. Voor dat soort momenten is dit niet alleen een ass saver, maar ook een life saver. Kortom, handig en hier te bestellen!
<>
Hierbij de samenvatting van mijn gedachten tijdens deze rit (ja, het was er maar één, zegt genoeg haha!):
“Als ik gewoon rustig aan doe, valt het vast mee. Ik zie zo vaak fietsers voorbij racen, zo moeilijk kan het niet zijn. Oh, toch een beetje glad… Ik hoop dat ik niet val. Was dit wel zo’n goed idee? Niet uitglijden. Waarom doe ik dit eigenlijk? Niet uitglijden. Ik hoop dat ik niet val… niet uitglijden. Rustig door de bocht. Ziet die auto mij wel? Ik kan geen noodstop maken. Straks glijd ik uit. *Gaat bijna vol onderuit en kijkt snel op om te kijken of niemand dat zag*. Pff… ging net goed. Ik hoop dat ik niet wegglijd. Mijn rug wordt koud van de sneeuwspetters… niet uitglijden. Niet uitglijden. Niet uitglijden. Ik kan wel warme chocolademelk maken straks. Niet uitglijden. Waarom deed ik dit ook alweer? Niet uitglijden. Rustig door de bocht. Waarom lijkt dit zo verrekte makkelijk als ik een ander zie fietsen in dit weer? Niet uitglijden. Niet uitglijden. Niet uitglijden. Yes weer thuis.”
Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben.
Hierover hoor je me niet klagen. Ieder nadeel heeft namelijk z’n voordeel. Mijn hartslag is nog steeds relatief hoog met fietsen, vooral als ik tegen de wind in moet. Hierdoor blijf ik in ieder geval goed warm ;). Als oud-paardenmeisje weet ik nog een fantastische truc met boterhamzakjes voor warmere voeten. Dat werkt ook als je op de fiets zit.
Nee fietsen in de kou gaat me goed af, maar daarna… in de winter word je fiets altijd vies. Zelfs op een stralende dag. En gezien ik wel zuinig ben op mijn fiets, poets ik hem toch na ieder ritje maar op. Het liefst doe ik dit lekker warm bij de kachel binnen, maar dat zou betekenen dat ik direct na de fiets door kan met de rest van het huis. Lang verhaal kort, sta je buiten te klappertanden met bevroren handen. Je moet er wat voor over hebben…
Na deze blog kan ik wel concluderen dat ik een mooiweerfietser ben. Desalniettemin vind ik het fietsen in de winter ook prachtig. Plaatjes zoals hieronder maken ook veel goed. Kortom, laat die zomer maar beginnen, kannie wachten!
Vul hieronder je e-mail adres in. Wij sturen je een code toe waarmee je een nieuw wachtwoord kan kiezen.